Da li je Isus zaista razapet, istorijska istina protiv islamskog poricanja.

U ovom tekstu dokazujemo da tvrdnje muslimana i samog Kurana da Isus Hrist, nikada nije bio razapet, nisu tačne.

Jedno od centralnih učenja hrišćanske vere jeste raspeće i vaskrsenje Isusa Hrista. Međutim, islam, kroz Kur’an i kasnija tumačenja, negira ovaj događaj, tvrdeći da Isus nije bio razapet, već da je „neko drugi bio razapet umesto njega“ i da se ljudima to samo pričinilo.

U Kur’anu stoji sledeće:

“A nisu ga ubili i nisu ga razapeli, već im se samo pričinilo…”
(Sura En-Nisa 4:157)

Ali, koliko je ova tvrdnja uopšte izdrživa? Hajde da pogledamo istine dokazane kroz istoriju, arheologiju i zdrav razum.

1. Raspeće Isusa – najpotvrđeniji događaj iz antike

Čak i najkritičniji istoričari i nevernici priznaju: Isus iz Nazareta je razapet pod rimskim upravnikom Pontijem Pilatom, oko 30. godine nove ere.

Dr Bart Ehrman, agnostik i jedan od najpoznatijih savremenih istoričara Noveg zaveta, kaže:

“Raspeće Isusa je najpotvrđeniji istorijski događaj u vezi sa njim. Ako je nešto istorijski izvesno, to je da je Isus razapet.”

Zato čak i ateistički istoričari ne spore da se raspeće dogodilo – spore da li je bio Božiji sin, ali ne i da je umro na krstu.

2. Svedočanstva nezavisnih, ne-hrišćanskih izvora

O raspeću pišu ne samo hrišćani, već i rimljani, jevreji i neprijatelji hrišćanstva. Evo nekoliko izvora:

Tacit (rimljanin, istoričar, Annals, 15.44): „Hrist, osnivač te sekte, pogubljen je za vreme cara Tiberija, pod upravom Pontija Pilata.“
Josif Flavije (jevrejski istoričar): „Pilato ga je osudio na raspeće…“ (Jevrejske starine, 18.3.3)
Lucijan iz Samosate (grčki satiričar): „Hrišćani još uvek obožavaju čoveka koji je razapet u Palestini zbog toga što je uveo novu religiju.“

Ovi ljudi nisu bili hrišćani – nisu imali interes da „potvrđuju“ Bibliju. Ipak, svi potvrđuju da je Isus razapet.

3. Logička nemogućnost „pričinjenja“

Kuran kaže da se ljudima „pričinilo“ da je Isus razapet. Ali kome? Rimljanima? Jevrejima? Njegovim učenicima? Mariji, njegovoj majci? Njima svima?

Govori se o stotinama i hiljadama ljudi koji su znali ko je Isus, pratili ga, gledali kako nosi krst, čuli kako govori na krstu, videli ga kako umire, kako ga sahranjuju…

Zar se svima moglo “učiniti”? Pa to bi bila najveća kolektivna halucinacija u istoriji, a poznato je da hiljade ljudi ne mogu imati identičnu iluziju u isto vreme.

To nije “vera”, to je apsurd.

4. Rani hrišćani umirali zbog svedočanstva o raspeću

Prvi hrišćani, uključujući i apostole, umirali su mučeničkom smrću, jer su tvrdili da su videli raspetog i vaskrslog Isusa. Da su znali da je neko drugi razapet – zar bi ginuli za laž?

Petar: razapet naopačke
Pavle: pogubljen mačem
Jakov: kamenovan
Toma: ubijen kopljem u Indiji

Ljudi ne umiru za ono što znaju da je laž. Naročito ne svi redom.

5. Šta kažu savremeni istoričari?

John Dominic Crossan (liberalni učenjak): “Isus je razapet. To je činjenica jednaka istorijskoj sigurnosti kao da je Cezar prešao Rubikon.”
Gerd Lüdemann, nemački skeptik: “Smrt Isusa na krstu je nepobitna činjenica.”

Zaključak

Tvrdnja da Isus nije razapet nema ni istorijsku, ni logičku, ni naučnu osnovu. To je religijska izmišljotina koja se pojavila šest vekova nakon događaja, bez ikakvih svedoka, dok su istovremeno na desetine istorijskih izvora i stotina svedoka potvrdili raspeće.

Kur’an jednostavno ne stoji pred istorijom.